Καθημερινά βιώνουμε όλοι την πολυδιάστατη κρίση της κοινωνίας μας. Μια κρίση που αφορά, όχι μόνο την βιτρίνα, δηλαδή την κοινωνική και πολιτική ζωή και την οικονομία, αλλά κυρίως τις αρχές και τις αξίες αυτού του λαού. Για κάποιον, που μπορεί με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να αποτιμήσει αυτό που ζούμε σήμερα στην πατρίδα μας, η κρίση είναι σαφώς πνευματική. Έχουμε χάσει σαν λαός τον προσανατολισμό μας.
Πορευόμαστε στο παρόν, έχοντας σχεδόν κοπεί από τις ρίζες μας, από την παράδοσή μας, από τα νάματα που νοηματοδοτούσαν τη ζωή των Ελλήνων και τους έκαναν να μεγαλουργούν για αιώνες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι συνειδητή επιλογή των Ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια που απλά υπακούουν στα κελεύσματα των κατά καιρούς «προστατών» μας, των βαρόνων του τύπου και των χορηγών, των πολιτικών τους κομμάτων.
Έτσι αντί της Ελληνορθόδοξης παράδοσης τρεφόμαστε σαν λαός με τα πολιτιστικά σκουπίδια της Δύσης και το μέλλον μας διαγράφεται ζοφερό… ακόμη χειρότερο από το παρόν. Αυτό προοιωνίζεται όσο κι αν οι μεν γαλάζιοι κυβερνώντες, μας λένε ότι όλα θα πάνε καλύτερα, – όπως κάθε χρόνο άλλωστε! Κάθε χρόνο εισπράττουμε την ίδια υπόσχεση αλλά κάθε χρόνο βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο χάος! Οι πράσινοι, από την άλλη μεριά οι οποίοι βρίσκονται εν αναμονή – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – της εξουσίας, προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μύρια όσα προβλήματα της χώρας μας, προέκυψαν τα τελευταία χρόνια με παρθενογένεση και έχουν έτοιμες λύσεις για όλα, λες και δεν ήσαν αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα σχεδόν επί είκοσι χρόνια, αλλά κάποιο άλλο κόμμα, από τον πλανήτη Άρη.
Συνεχίζεται εδώ
