Η πυροβασία δεν είναι προϋπόθεση για τον Αναστενάρη. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η συμμετοχή σε όλο το τελετουργικό, που αρχίζει στις 20 Μαΐου, παραμονή της γιορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, και ολοκληρώνεται το βράδυ της 23ης Μαΐου. Η ετοιμασία των σφάγιων, το αποκαλούμενο κουρμπάνι και η συγκέντρωση των εικόνων και μαντηλιών στο κονάκι συνοδεύονται πάντα από τη μελωδία συγκεκριμένων θρακιώτικων τραγουδιών.
Τραγούδια ηρωικά, θρησκευτικά και ακριτικά, που "ντύνουν" η γκάιντα, το νταούλι και η θρακιώτικη λύρα. Οι εικόνες και τα μαντήλια που συγκεντρώνονται στο κονάκι είναι κληρονομιά των Αναστενάρηδων από τις προηγούμενες γενιές. Το προηγούμενο διάστημα τα φυλάσσουν οι οικογένειες στα σπίτια τους και τα παραδίδουν τέτοιες μέρες για τις ανάγκες του εθίμου.
Πριν από την πυροβασία δημιουργείται μια πομπή, με τους Αναστενάρηδες να κρατούν ανά χείρας τις εικόνες, τα μαντήλια, τα όργανα και τις λαμπάδες και να ξεκινούν έναν κυκλικό χορό γύρο από τη φωτιά. Ακολουθεί η πυροβασία, από όσους Αναστενάρηδες το επιθυμούν και η διαδικασία καταλήγει με το συρτό της "απόλυσης".
Αναδημοσίευση αποσπασμάτων από ΑΠΕ
