Οχι δάκρυα για τον βασιλιά

Κάποια είναι περιφραγμένα, προστατευμένα από τις καιρικές συνθήκες με στέγαστρα, καθαρισμένα κάθε άνοιξη από τα αγριόχορτα, φροντισμένα γενικώς ώστε να διασωθούν στον χρόνο. Είναι πολλά όμως τα αρχαία μνημεία ανά την επικράτεια που εγκαταλείφθηκαν αφότου ήρθαν στο φως, έτσι που άλλα να έχουν σκεπασθεί πάλι από το χώμα και άλλα να έχουν χάσει τα χαρακτηριστικά τους.



Μπορεί μια βασική αρχή της αρχαιολογικής έρευνας να λέει πως ό,τι έρχεται στο φως πρέπει να προστατεύεται, στην πράξη όμως αυτό ισχύει μόνον για τα μεγάλα και σπουδαία ευρήματα, και εκεί όχι πάντα. Την τελευταία φορά που είδα το ανάκτορο του Νέστορα, όπως λέγεται, στην Πύλο και πάνε πέντε χρόνια, είχα θυμώσει που αυτός ο εκπληκτικός αρχαιολογικός χώρος της Μυκηναϊκής εποχής προστατευόταν- τρόπος του λέγειν- από ένα άθλιο σκουριασμένο στέγαστρο από ντέξιον και λαμαρίνες.

Μισόν αιώνα κλείνει πλέον αυτή η κατασκευή και ιδού που τώρα αποφασίστηκε η αντικατάστασή της. Ζητωκραυγές όμως δεν χωρούν. Δύο στρέμματα κάλυπτε το ΄60 το στέγαστρο, την ίδια έκταση θα έχει και το νέο, όπως αποφάσισε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Αλλά τα υπόλοιπα 5,5 στρέμματα αρχαιολογικού χώρου που στο μεταξύ ήρθαν στο φως θα μείνουν στο έλεος του ήλιου και της βροχής. Ή στην καλύτερη περίπτωση σε κατάχωση για να μην καταστρέφονται. Είναι άτυχος τελικά ο Νέστορας. Αν είχε το βασίλειο και το ανάκτορό του στην Αθήνα μπορεί να είχε άλλη τύχη. Ενώ εκεί κάτω...

Μαρια Θερμου | Κυριακή 31 Μαΐου 2009

ΠΗΓΗ