Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Οι Μomix με τα καλύτερά τους, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Χορός, ακροβατικά, ενόργανη γυμναστική, σέρφινγκ και μπαλέτο συνδυάζονται στις εντυπωσιακές, σχεδόν υπεράνθρωπες, χορογραφίες των Αμερικανών Μόμιξ, που ο ιδρυτής τους Μόουζες Πέντλετον τους εκγυμνάζει στη φάρμα του, στο Κονέκτικατ. Φέτος, ύστερα από δεκάδες sold out παραστάσεις, οι Μόμιξ φέρνουν για πρώτη φορά τα καλύτερά τους, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Μόμιξ αγαπάνε το ελληνικό κοινό που γεμίζει πάντα κάθε παράστασή τους, χρόνια τώρα. Άλλη μία φορά θα είναι εδώ, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με τα καλύτερά τους-και τον καλύτερό τους εαυτό.



Έχει περάσει πάνω από μία δεκαετία από την πρώτη επίσκεψη των Μόμιξ και από τότε το σχήμα σύγχρονου χορού έχει προσθέσει στην εργογραφία του εντυπωσιακούς συνδυασμούς μουσικής και φωτισμών μαζί με ασκήσεις χορού, ακροβατικών, ενόργανης γυμναστικής, σέρφινγκ και μπαλέτου. «Οι Μόμιξ είναι ελιξίριο, ακριβό ναρκωτικό, τονωτικό φάρμακο. Είναι μία θεϊκή θέληση για δημιουργία. Είναι ο διάβολος όταν τον χρειάζεσαι. Αλλά και η ζωή μας σε ένα πράσινο λιβάδι» εξηγεί ο Μόουζες Πέντλετον, ιδρυτής της ομάδας, καλλιτεχνικός διευθυντής και χορογράφος.



Εδώ και τριάντα χρόνια ο Πέντλετον κινεί σκηνικά, ανθρώπους, ήχους, μνήμες, όνειρα και στοιχεία της φύσης. Το τελικό του άγγιγμα είναι οι χορογραφημένες κινήσεις που επινοεί μέσα από την πείρα του και το αθλητικό παρελθόν του. Ο πρώην αθλητής του χειμερινού σκι καταφέρνει να διαχειρίζεται με φαντασία και τόλμη το ανθρώπινο σώμα. Χιούμορ και φαντασμαγορία, σύμβολα και μεταμορφώσεις παρουσιάζονται από τα σώματα των Μόμιξ στους θαυμαστές τους.



Εφευρετικότητα, ομορφιά και σουρεαλιστικές εικόνες συνοψίζουν το στυλ των 25 χορευτών των Μomix και του Μόουζες Πέντλετον. Όταν το 1980 ίδρυσε την ομάδα του, ο Πέντλετον τη βάφτισε από τη μάρκα ενός υποκατάστατου γάλακτος για μοσχαράκια. «Βλέπετε, μεγάλωσα σε μια φάρμα στο Βερμόντ. Άλλωστε οι χοροί δεν είναι τίποτε άλλο από μείγματα (mixture) και από μείγματα του Μωυσή (Μoses) ή αλλιώς Μo. ses Μix. ture». Παιχνιδιάρικη λοιπόν η διάθεση του Πέντλετον, είτε σκαρφίζεται λογοπαίγνια για τα βαφτίσια της ομάδας είτε παιχνίδια κινήσεων για τις χορογραφίες του. Ίσως να φταίει το χρυσό μετάλλιο στο σκι που κέρδισε στα νιάτα του, το δίπλωμα στην Αγγλική Λογοτεχνία που πήρε από το Κολέγιο του Ντάρμουθ, οι συνεργασίες του στη Σκάλα του Μιλάνου με τον Γιούρι Λιουμπί μοφ για το ανέβασμα της όπερας του Μουσόργκσκι «Κοβάντσινα» και στην Κρατική Όπερα του Μονάχου με τη Λίνα Βερτμίλερ για τις χορογραφίες τής «Κάρμεν».



Πάντως, όταν ο Τζούλιαν Λένον βασίστηκε στον Σαμ Πέκινπα και τον Μόουζες Πέντλετον για τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία του βιντεοκλίπ «Τoo Late for Goodbyes», ξεχώρισε στον δεύτερο τη διαφορετική ματιά που είχε για τον χορό. Αντίστοιχα έπραξε και ο Πρινς όταν τον εμπιστεύτηκε και ακολούθησε τα βήματα του Πέντλετον για το βιντεοκλίπ του «Βatdance», μουσικό θέμα της ταινίας «Βatman».



Ο ερχομός τους στη χώρα μας θα φέρει ένα μείγμα από τις καλύτερές τους στιγμές. Με σκηνές από τα διάσημα έργα «Classic», «Οrbit», «Οpus Cactus», «Βaseball», «Lunar Sea». Το Οpus Cactus αναφέρεται στη ζωή της ερήμου. Αν δεις προσεκτικά αυτό που μοιάζει άψυχο, νεκρό τοπίο, σφύζει από ζωή. Είναι μία παράξενη χώρα των θαυμάτων, με φανταστική πανίδα και χλωρίδα.



Η έρημος της Αριζόνας ήταν η βασική έμπνευση, που στη σκηνή μετατρέπεται σε ηλιοτρόπια, γιγάντιους κάκτους, περίεργα φανταστικά πλάσματα, όπως για παράδειγμα ένα συνονθύλευμα από κροταλία και αστακό ή μία ονειροπαγίδα που χορεύει τον χορό της φωτιάς. Το "Οpus Cactus" είναι ένα έργο που ζητάει από τους Μomix να μιμηθούν τα βράχια, τις σαύρες, να δημιουργήσουν ένα σύστημα μεταμορφώσεων και ψευδαισθήσεων και να μεταδώσουν την ενέργεια, θρησκευτική και πνευματική, που αποκτάει ο άνθρωπος όταν έρθει σε επαφή με το θεϊκό στοιχείο και τον κόσμο της φύσης», λέει ο Πέντλετον για τις σκηνές του έργου με μουσική από τελετουργικούς χορούς των Ινδιάνων, των ιθαγενών της Αυστραλίας, του Μπαχ, του Μπράιαν Ίνο και των Dead Can Dance.

Έφη Φαλίδα

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Με θάρρος
Related Posts with Thumbnails