Όπως γράφει ο ίδιος ο χαλκέντερος δημοσιογράφος - συγγραφέας, τα όσα περιλαμβάνονται στο βιβλίο του αποτελούν αναμνήσεις και αποτιμήσεις. Αναφέρει στον πρόλογό του: «Γράφεται αυτό το βιβλίο με σκοπό να δώσει πληροφορίες και στοιχεία για την ταραγμένη και καθοριστική για την ιστορική μοίρα της Κύπρου περίοδο. Γράφεται σε μια προσπάθεια ν' απαντηθούν οι απορίες και οι προβληματισμοί της Ενωτικής Παρατάξεως για το πώς συνέβη να εμπλακεί στα γεγονότα της περιόδου...»
Και μετά, στη συνέχεια, ο συγγραφέας: «Υπήρξε αυτή η παράταξη θύτης ή θύμα; Υπήρξε αγέλη πρακτόρων και δολοφόνων ή στρατός λευτεριάς; Ποιο κίνητρο και ποια ιδανικά συνεπήραν και στράτωσαν 20.000 μέλη της ΕΟΚΑ Β'; Διότι, βεβαίως, ο συγγραφέας του παρόντος δεν δέχεται τον εμπαθή και αβασάνιστον ισχυρισμόν ότι τα μέλη αυτά "υπήρξαν συνειδητοί προδότες και διχοτόμοι της Πατρίδας". Και, επίσης, θεωρεί ως πονηρόν το διαχωρισμό αυτών των ανθρώπων σε "αμετανόητους" και "παρασυρμένους". Διότι είναι όλοι μετανοημένοι! Και ακόμη και σήμερα η ψυχή τους θρηνεί επάνω από τα ερείπια και τους τάφους της Κύπρου! Και, επίσης, πάνω από τις τέφρες των προδομένων ιδανικών τους και ειδικώς της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα...».
Στο βιβλίο του, ο Παπαγεωργίου, κάνει εκτενείς αναφορές προσωπικών του βιωμάτων από τον καιρό που ήταν μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου, μέχρι των ημερών μας. Φέρνει σε φως άγνωστες, στους πολλούς, πτυχές της οργάνωσης «Ακρίτας», των μαχών του Πενταδακτύλου το 1964, της Πάφου, του Μαρί και της Κοφίνου. Στις μάχες αυτές συμμετέσχε υπό την ιδιότητα του εθελοντή μαχητή, του εθνοφρουρού ή του δημοσιογράφου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν οι αναμνήσεις του συγγραφέα από τη δράση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ στην Αγλαντζιά και τα περίχωρα, κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα. Αγωνιστής ο ίδιος, περιγράφει, με τη γνωστή λογοτεχνική του ικανότητα, δολιοφθορές εναντίον στόχων του κατακτητή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει η επίθεση των αγωνιστών, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, εναντίον του Διδασκαλικού Κολεγίου, κατά την οποία τραυματίστηκε και ακρωτηριάστηκε ο αείμνηστος Θάσος Ηλία.
Επίσης, στο βιβλίο παρατίθενται επίσημα έγγραφα-ντοκουμέντα για διάφορες πτυχές του Κυπριακού, με πρωταγωνιστές το Μακάριο, το Διγενή, Ελληνικές Κυβερνήσεις. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουν τα αποκαλυπτικά στοιχεία για τις αγαθές σχέσεις του Μακαρίου, του Κρανιδιώτη και άλλων αξιωματούχων της Κυπριακής Κυβέρνησης με τη Χούντα των Αθηνών, όταν ο Διγενής και αγωνιστές του διώκονταν από τη Χούντα και εδώ και στην Ελλάδα.
Στα απολογητικά του κείμενα δεν χαρίζεται του ΑΚΕΛ -των υβριστών του Αγώνα της ΕΟΚΑ- και του Άγγελου Βλάχου, που υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους υβριστές του Ελληνισμού της Κύπρου, αλλά η Ακαδημία των Αθηνών, για να τον τιμήσει, τον εξέλεξε ως μέλος της. Αυτά, δυστυχώς, συμβαίνουν όχι μόνο εν Παρισίοις αλλά και εν Αθήναις. Οι χειρότερες ύβρεις του Βλάχου εναντίον μας ήταν ότι «Οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες»(!) και ότι «ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν τρομοκρατία».
Δεν παραλείπει ο συγγραφέας ν' αποκαλύψει και μια επιστολή μου σ' αυτόν, για συνομιλίες που είχα με το μακαρίτη Μιλτιάδη Χριστοδούλου, που υπήρξε ο ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Μακαρίου και ο απηνέστατος διώκτης των δυο μας. Στην επιστολή μου αυτή αποκαλύπτω ότι ο Χριστοδούλου, επανειλημμένα, μου είχε αναφέρει ότι «οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι παλιάνθρωποι και συμφεροντολόγοι» και ότι «εμένα με εκτιμούσε γιατί είμαι τίμιος και ίσιος».
Επίσης, ο Χριστοδούλου παραδέχθηκε -μεταξύ πολλών άλλων- «ότι πράγματι μας πολέμησε, ισχυρίστηκε όμως ότι, ό,τι έκαμνε εναντίον μας, δεν αποτελούσε δική του πρωτοβουλία αλλά ήταν διαταγές του ίδιου του Μακαρίου. Τότε εγώ παρατήρησα: «Αν, πράγματι, ήταν διαταγές του Μακαρίου, εφ' όσον εγνώριζες ότι οι διαταγές αυτές ήταν άδικες και συνιστούσαν πράξεις ατιμίας, γιατί δεν του υπέδειξες ότι δεν έπρεπε να εκτελεστούν, αλλά υπάκουες αδιαμαρτύρητα και γινόσουν εσύ άδικος και άτιμος;». Με τρεμάμενη φωνή και σχεδόν δακρύζοντας άρχισε να δικαιολογείται, λέγοντας ότι τότε δεν μπορούσε κανείς ν' αρνηθεί την εκτέλεση διαταγών, ή και επιθυμιών ακόμη, του Μακαρίου που ήταν πανίσχυρος και παντοδύναμος...
Υ. Γ. Όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα, που ίσως να μου διέφυγαν, λέχθηκαν σε επανειλημμένες συναντήσεις μου με τον Μ. Χριστοδούλου που εκείνος τις ζητούσε, μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου του 1981. Το βιβλίο αποτελεί, όπως αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογό του, μια συλλογή πολύτιμων πληροφοριών και στοιχείων για την ιστορική μοίρα της Κύπρου κατά την ταραγμένη περίοδο, που αρχίζει από την ΕΟΚΑ και λήγει στην ΕΟΚΑ Β'.
Πηγή
