«Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ένα σημαντικό ποσοστό των βουλευτών στο επόμενο Κοινοβούλιο θα έχουν προέλθει μόνο από την πολιτική με ελάχιστη εμπειρία σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. [...] Ο κομματικός ακτιβισμός γίνεται όλο και λιγότερο μια δευτερεύουσα δραστηριότητα των πιθανών υποψηφίων και όλο και περισσότερο η κύρια πηγή εμπειρίας και επαγγελματικής τους απασχόλησης.
Φαίνεται ότι το να γίνεις βουλευτής εξελίσσεται σε μια ξεχωριστή καριέρα με συγκεκριμένη διαδρομή [...] Κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό δεν πειράζει, ότι ο επαγγελματισμός είναι μια γενική τάση στον σύγχρονο κόσμο [...]
Αυτό που σίγουρα πειράζει, ωστόσο, είναι ότι εκείνοι που έχουν μάτια μόνο για το Γουέστμινστερ μπορεί να ξεχάσουν ότι εκλέγονται για να εκπροσωπούν εμάς, και όχι να προωθούν τα δικά τους συμφέροντα». (φύλλο της 31ης Αυγούστου 2009 του βρετανικού «Ιndependent»)
Σε σχετικό άρθρο με τίτλο «Κατάληψη της Βουλής από επαγγελματίες πολιτικούς» γίνεται λόγος για υποψηφίους -πάνω από το 25% των 782 επίδοξων εθνοσωτήρων- που από τα πανεπιστημιακά θρανία μεταπήδησαν στο κόμμα και στοιχίζονται στην ουρά για το Γουέστμινστερ.
Σιγά την είδηση, για το κλειστό και αυτοτροφοδοτούμενο κύκλωμα στελεχών, θα πείτε. Συμμερίζομαι την αίσθησή σας για την εικόνα μιας αυτο-διαιωνιζόμενης ελίτ, που διαγκωνίζεται για τη νομή της εξουσίας και τα λάφυρα που συνεπάγεται η κατοχή της.
Αλλά, δεν θεωρώ ότι για την ευτέλεια του δημόσιου βίου ευθύνεται μόνο η κομματική καταγωγή και η νόσος του επαγγελματισμού. Από την εποχή του Αριστοφάνη, η πολιτική ασκούσε έλξη σε μια ορισμένη κατηγορία ανθρώπων -«αγράμματων και αχρείων» (Ιππής)- και λίγοι, κατά τον Max Weber, ζουν για την πολιτική, οι πολλοί ζουν απ' αυτήν.
Αν αφήσουμε, όμως, τα υψηλά για «πεδίο κοινωνικής προσφοράς», τι μένει; Το επάγγελμα με όσα συνεπάγεται. Τη σοβαρή προσέγγιση, τις σοβαρές και μετρημένες προσπάθειες διαχείρισης, την αίσθηση του μέτρου στα λόγια και τον πληθωρισμό έργων, τη συνέπεια.
Για την απαξίωση της πολιτικής δεν ευθύνονται μόνο οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι, οι ειδικοί του τίποτα, αλλά και οι κακοί επαγγελματίες.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ
Πηγή: Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
