Ο Ανδρέας Άθενς στα 88 του χρόνια του, έμαθε να ζει με το ένα πόδι στην Ελλάδα και το άλλο στις ΗΠΑ και την καρδιά του χωρισμένη σε τέσσερα κομμάτια: Στην Ελλάδα, την Κύπρο, στο Σικάγο στο Φανάρι.
«Είναι εύκολο αυτό»; Τον ρωτάμε. «Ναι, όταν δεν ξεχνάς τις ρίζες σου. Αν τις ξεχάσεις, είσαι χαμένος...» απαντά.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας με δραστηριότητες στη βιομηχανία χαλυβουργίας και επιφανές μέλος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, ο Ανδρέας Άθενς είχε την δυνατότητα να δρασκελίσει όχι μόνο τα σκαλιά του Λευκού Οίκου αλλά να περάσει και πολλές φορές την πόρτα του οβάλ γραφείου των εκάστοτε προέδρων των ΗΠΑ. Ταξίδεψε σ΄ όλον τον κόσμο γνώρισε τις μεγαλύτερες προσωπικότητές του πλανήτη, έλαβε αμέτρητες διακρίσεις...Για τον ίδιο όμως το μεγαλύτερο επίτευγμά του είναι η λειτουργία Ιατρικών Κέντρων στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης για την παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας στους Έλληνες που ζουν εκεί και σε χιλιάδες άπορους πολίτες.
«Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, η μεγαλύτερη αρετή είναι να σώζεις μία ζωή» εξηγεί. Γιατί ο ίδιος δεν ξέχασε πως ξεκίνησε να δουλεύει από 12 χρονών, ως λούστρος στους δρόμους του Σικάγο...Στη συνέντευξή του στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», μιλάει για τη ζωή του, το «αμερικανικό όνειρο», την αγάπη του για την Ελλάδα και αποκαλύπτει άγνωστα περιστατικά με προέδρους και αξιωματούχους των ΗΠΑ, στο πλαίσιο των ενεργειών της ομογένειας για την προώθηση των ελληνικών εθνικών θεμάτων. Εκτιμά ότι χρυσή ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού, ήταν η προεδρεία του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου και θυμάται την έκφραση του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέηκερ όταν ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, μπαίνοντας στο γραφείο του του φώναζε στο πρόσωπο: «Γιατί δεν αγαπάς τους Έλληνες»;
Λένε ότι ενσαρκώνετε το αμερικανικό όνειρο. Υπάρχει «συνταγή» επιτυχίας;
Αυτό που άλλοι το αποκαλούν αμερικανικό όνειρο εγώ το λέω όρεξη για δουλειά, καλές ιδέες και ανοιχτό μυαλό. Όταν έδωσα στον γιο μου την διοίκηση των επιχειρήσεων μας ήταν μόλις 31 χρόνων. Οι φίλοι μου με ρωτούσαν πως το έκανα. Τους έλεγα ότι ο πατέρας μου έλεγε ότι ο μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε τον κόσμο σε ηλικία 27 χρόνων. Οι νέοι μπορούν αν κάνουν πολλά πράγματα επιπλέον έχουν την δύναμη της μόρφωσης, κάτι που δεν είχα εγώ που τελείωσα μόνο το κολέγιο. Μυστικά και συνταγές για την επιτυχία δεν υπάρχουν με την έννοια ότι πιστεύω πως αν δουλέψεις με όρεξη και έχεις ιδέες θα πετύχεις οπωσδήποτε. Εγώ και ο αδερφός μου δουλεύαμε επτά μέρες την εβδομάδα, δώδεκα και πλέον ώρες την ημέρα. Είχαμε φιλοδοξία αλλά και αρχές.
Τιμιότητα και δουλειά, με λίγα λόγια.
Δούλευα από 12 χρονών λούστρος στο Σικάγο και αργότερα ως βοηθός σερβιτόρου, και όμως κατάφερα να δημιουργήσω τη δική μου επιχείρηση. Από το τίποτα. Αυτά είπα στον γιό μου μαζί με την συμβουλή να μην ξεχάσεις ότι κάποτε θα πέσεις κάτω. Και για αυτό θα πρέπει να είσαι έτοιμος.
Πως φανταζόσασταν την Ελλάδα παιδί;
Ο πατέρας μού, κάθε Κυριακή μετά την εκκλησία, μας έδινε μαθήματα ιστορίας. Μας μιλούσε για τη Σμύρνη, τον Πόντο τις μάχες των Ελλήνων με τους Τούρκους. Ξέρεις ότι ο πατέρας μου μετανάστευσε στην Αμερική το 1904 και το 1912 επέστρεψε για να πάρει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους; Είχε πολεμήσει στην Κοζάνη και ήταν στα στρατεύματα που μπήκαν στη Θεσσαλονίκη, μετά την απελευθέρωση της. Άκουγα τόσα πολλά για μάχες που πίστευα ότι η Ελλάδα έχει μόνο εχθρούς! Η μητέρα μού, πάλι μας μιλούσε για την πατρίδα διαφορετικά. Μας έλεγε για το χωριό της, του συγγενείς μας. Μια ζωή τη θυμάμαι στην κουζίνα να μαγειρεύει. Και εμείς να περιμένουμε με λαχτάρα την μακαρονάδα της με την ελληνική φέτα. Θυμάμαι ακόμη την αγωνία τους αν στείλουν λεφτά στην Ελλάδα, ιδιαίτερα για να φτιάξουν την προίκα για τις αδερφές του πατέρα μου. Τα μισά τους χρήματα τα έστελναν εκεί.
Αισθανόσασταν Έλληνας ή Αμερικανός;
Αγαπάω την μητέρα και τον πατέρα μου οι οποίοι μου έλεγαν ότι οι Έλληνες αν ήταν ενωμένοι και είχαν αγάπη ο ένας για τον άλλον, θα μπορούσαν να καταφέρουν τα πάντα. Γεννήθηκα στην Αμερική και την αγαπάω και πολέμησα για αυτήν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά ποτέ δεν ξέχασα τις ρίζες μου. Αν χάσεις τις ρίζες σου, κινδυνεύεις να χαθείς.
Τι αγαπάτε στην Ελλάδα;
Είναι στο αίμα μου. Η Ελλάδα έχει ιστορία 5000 χρόνων γέννησε τη φιλοσοφία και την ελευθερία της σκέψης. Όμως, εμείς πρέπει να κουβαλάμε αυτή την ιστορία όχι με έπαρση αλλά με σεμνότητα. Και να δημιουργούμε καινούργια πράγματα που θα μας κάνουν περήφανους.
Ποιον σύγχρονο Έλληνα θαυμάζετε;
Τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη γιατί είναι ο ορισμός της λέξης παλικάρι. Γιατί δεν φοβόταν τον θάνατο.
Από τους Αμερικανούς πολιτικούς;
Γνώρισα πολλούς. Μου είχε κάνει εντύπωση ο Ρόναλντ Ρήγκαν. Ήταν καλός άνθρωπος και, μη ξεχνάς, επί των ημερών του κατέρρευσε η πρώην Σοβιετική Ένωση, χωρίς να χαθεί ούτε ένας Αμερικανός στρατιώτης.
Αγωνιστήκατε και αγωνίζεστε, πάνω από τρεις δεκαετίες, για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων στις ΗΠΑ. Αισθάνεστε απογοητευμένος;
Ποτέ δεν το έβαλα κάτω. Η Ελλάδα, μη ξεχνάμε χρειάστηκε πάνω από 400 χρόνια για να κερδίσει την ανεξαρτησίας της. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Τζον Μπάιντεν, κατανοούν τις θέσεις μας όμως από την άλλη πλευρά υπάρχει η Τουρκία, με ότι αντιπροσωπεύει η γεωγραφική της θέση.
Υπήρξε, κατά τη γνώμη σας, ευκαιρία όλα αυτά τα χρόνια να λυθεί το Κυπριακό;
Πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει επί προεδρίας του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου. Εκείνη την περίοδο, είχαν προχωρήσει πολύ οι συζητήσεις με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και στον αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Ήταν έτοιμος να βρει μία λύση με την Τουρκία και ήταν καλός φίλος της Ελλάδας. Ο γιος του όχι. Θυμάμαι, το 1978, είχαμε βρεθεί στον Λευκό Οίκο με τον τότε πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ. Ο Τζορτζ Κρίστοφερ, δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, και ισχυρός παράγοντας της ομογένειας του ζήτησε να πάρει πρωτοβουλίες για το Κυπριακό. Ο Κάρτερ μας απάντησε ότι θα ζητήσει από τον Μπουλέντ Ετσεβίτ να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Κρίστοφερ, του απάντησε εκνευρισμένος : «Δεν έχεις διαβάσει ιστορία»! Ο Κάρτερ, θύμωσε είναι και του είπε: «Εγώ είμαι ο πρόεδρος»! Χρόνια αργότερα, όταν πια δεν ήταν πρόεδρος σ ΄ένα γεύμα του είχε παραθέσει ο αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, παραδέχτηκε πως έκανε λάθος στο χειρισμό του Κυπριακού και ιδιαιτέρα που ήρε νωρίς το εμπάργκο που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Τουρκία μετά την εισβολή.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος είχε μεγάλη επιρροή.
Ήταν ξεχωριστή προσωπικότητα. Τον εκτιμούσαν όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ. Ήταν, επίσης, πολύ δυναμικός. Θυμάμαι, είχαμε μία συνάντηση με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ. Μπαίνει με φόρα στο γραφείο του και του λέει με έντονο τρόπο: «Γιατί δεν αγαπάς τους Ελληνες»; Ο Μπέικερ τρόμαξε. «Σεβασμιότατε, σας παρακαλώ καθίστε κάτω να το συζητήσουμε» του είπε.
Πως ισορροπεί ο Έλληνας και ο Αμερικανός μέσα σας;
Το ένα πόδι είναι στην Ελλάδα, το άλλο στις ΗΠΑ. Η καρδιά μου βρίσκεται ταυτόχρονα, στην Ελλάδα, στο Σικάγο, στην Κύπρο, στο Φανάρι, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ετσι νιώθω.
Έχετε κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;
Να λυθεί το Κυπριακό. Αν λυθεί, θα υπάρξει και εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Είμαι βέβαιος.
Πηγή: Αγγελιοφόρος
Με θάρρος
