Ο Ξεν. Κοντιάδης, καθηγητής Δημόσιου Δικαίου, σε άρθρο («Έθνος», 6.4.2010) επισημαίνει: «Η πενταετία 2004-2009 αποτέλεσε ίσως την τελευταία περίοδο κατασπατάλησης της δημόσιας περιουσίας και υπερχρέωσης της ελληνικής οικονομίας προς όφελος κουμπάρων και τζαμπατζήδων (…). Ορισμένοι συνεχίζουν να αναζητούν τα αίτια της σύγχρονης ‘ελληνικής τραγωδίας’ αποκλειστικά στην παγκοσμιοποίηση, στους διεθνείς κερδοσκόπους, στις άπληστες κεφαλαιαγορές, στα πλεονασματικά κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά με τις κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Όλα τα προηγούμενα είναι καθοριστικά. Ίσως, όμως, πιο απλό, σίγουρα πάντως πιο χρήσιμο, θα ήταν να αναζητηθούν ευθύνες και από την εγχώρια πολιτική ελίτ, από ένα πολιτικοθεσμικό σύστημα, που κυοφόρησε τη διαφθορά, την αναποτελεσματικότητα και τη σπατάλη των κρατικών μηχανισμών, και εξέθρεψε μια κρατικοδίαιτη και αντιπαραγωγική οικονομία χωρίς καινοτομική δυναμική, εγκλωβισμένη σε γραφειοκρατικά βάρη και συντεχνιακές δουλείες».
Πιο παραστατικός, ο Ι. Κ. Πρετεντέρης, στο «Βήμα» (4.4.2010) σημειώνει: «Στο υπέροχο γουέστερν «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος», ο «άσχημος» Τούκο κάνει μπάνιο σε μια μπανιέρα γεμάτη σαπουνάδες. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας μονόχειρας. Κρατάει ένα πιστόλι με το μοναδικό του χέρι και αρχίζει να εξηγεί του Τούκο ότι τον κυνηγάει οκτώ μήνες, ότι θα τον πυροβολήσει, ότι θα τον σκοτώσει κτλ. Ενώ ο μονόχειρας με το πιστόλι συνεχίζει το μπλα-μπλα, ο Τούκο τον πυροβολεί μέσα από τις σαπουνάδες και τον σκοτώνει, λέγοντας: «Όταν πρέπει να πυροβολήσεις, πυροβόλησε. Μην κουβεντιάζεις...». Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο σε όλους όσοι επεδίωξαν το τελευταίο διάστημα να βάλουν πιστόλια πάνω στο τραπέζι και άλλες αγριάδες. Διότι αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία βρίσκεται μάλλον σε χειρότερη κατάσταση και από τον πυροβολημένο μονόχειρα. Πώς φτάσαμε εδώ»;
Ο Ι.Κ. Πρετεντέρης επισημαίνει πως έξι μήνες μετά τις 4 Οκτωβρίου -όταν διαπιστώθηκε επίσημα η κατάπτωση της χώρας- το Σχέδιο Σταθερότητας βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα και «οι δημόσιες δαπάνες δεν περιορίζονται και τα δημόσια έσοδα δεν αυξάνονται». Παρατηρεί πως η κατάσταση δεν θα είχε επιδεινωθεί, αν δεν είχαν διαπραχθεί τρία «κορυφαία» λάθη: Πρώτον, η διόγκωση του ελλείμματος στο 12,7%, με την κουτοπόνηρη σκέψη «να φορτώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε στους προηγούμενους». Δεύτερον, σε μια κατάσταση που η κυβέρνηση εμφάνιζε ως δραματική, καθυστέρησε να πάρει τα ενδεδειγμένα μέτρα. Τρίτον, η μπλόφα με το ΔΝΤ. «Βάλαμε», γράφει, «το ΔΝΤ στην κουβέντα που δραματοποίησε ακόμα περισσότερο την κατάσταση», αλλ’ έδωσε διέξοδο στους Ευρωπαίους να μη θέλουν να εμπλακούν σε ένα σχέδιο σωτηρίας.
Ο Γ. Ρωμαίος, επίσης στο «Βήμα», επισημαίνει ότι το πρόγραμμα των σαρωτικών αλλαγών, που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου, πρέπει να συμπληρωθεί και με την αντικατάσταση των «αδύναμων κρίκων», που υπάρχουν στην ελληνική κρατική μηχανή, επειδή πολλοί υπουργοί, γράφει, δεν φαίνεται να έχουν κατανοήσει τι σημαίνει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Αντιπαραβάλετε τα πιο πάνω, με όσα δεν συμβαίνουν στην Κύπρο, εξαιτίας και του... προπονητή της οικονομικής dream team της Κυβέρνησης, Χαρ. Σταυράκη. Και θα καταλάβετε ότι αν η Κυβέρνηση δεν συνέλθει… προχτές, ούτε η Κύπρος θα συνέλθει.
ΣΑΒΒΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ
Πηγή: ΣΗΜΕΡΙΝΗΜε θάρρος
